'Ook in De laatste Weynfeldt gaat het om identiteit, om de spanning tussen wie men is en wie men ook nog zou kunnen zijn.' – Martin Suter Een zeer welgestelde vrijgezel, die van de liefde niets meer wil weten. Een mooie, jonge vrouw met een duister verleden. Een schilderij en de waarde ervan. Een veiling die de kunstwereld in rep en roer brengt. Adrian Weynfeldt, halverwege de vijftig en vrijgezel, is de laatste telg van een vermogende familie. Hij woont in een kolossaal huis in het centrum van de stad en hoeft er weinig voor te doen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Puur uit passie werkt hij als kunstexpert bij een groot internationaal veilinghuis. De liefde heeft hij al jaren geleden de rug toegekeerd, de kunst is zijn leven. Tot hij op een avond Lorena ontmoet, een jonge vrouw die hem overhaalt haar – geheel tegen zijn gewoonte in – mee naar zijn huis te nemen. De volgende ochtend staat ze echter op zijn balkon, klaar om te springen. Adrian weet haar ervan te weerhouden, maar vanaf dat moment acht ze hem verantwoordelijk voor haar leven. Daar komt nog bij dat ze hem doet denken aan zijn verongelukte vriendin Daphne. Als Adrian vervolgens ook nog via een vriend een schilderij van dubieuze herkomst in handen krijgt, is zijn eens zo geregelde leven geheel uit zijn voegen geraakt: wat is echt, en wat een kopie? Een beroemd schilderij van de Zwitserse schilder Félix Vallotton speelt een geheimzinnige rol in Suters nieuwe roman De laatste Weynfeldt.