Jean-Baptiste Adamsberg staat bekend om zijn ondoorgrondelijke maar succesvolle werkwijze. Die bestaat uit dromen, lopen, staren en eindeloos tekeningetjes maken. Dit tot irritatie van zijn collega Danglard, die zich juist laat leiden door de ratio, aanwijzingen en feiten. Commissaris Adamsberg raakt geïntrigeerd door de blauwe krijtcirkels die her en der in Parijs op straat worden getekend. De tekenaar laat in de cirkel een voorwerp achter: een leeg blikje, een badmuts of een dode muis. Volgens Adamsberg ademen de cirkels wreedheid uit. Een psychiater die hij raadpleegt, bevestigt hem dat de cirkeltekenaar geobsedeerd is door de dood …