Meneer Braun heeft zich uit de wereld teruggetrokken. Hij woont op het Caribische eiland Nevis, hij herleest zijn favoriete klassiekers, hij geniet van exquise diners en… hij kijkt immer graag naar de meisjes. Slechts één smet kent het tropische bestaan van meneer Braun: er zijn nachten waarin hij bezocht wordt door meer dan nachtmerries. Gruwelijke beelden zijn het, en ze staan in schril contrast met de onschuld van de jonge meisjes die overdag zijn ogen balsemen. Het ordelijke leven van meneer Braun wordt onvermijdelijk verstoord als men ontdekt dat hij over de gave beschikt de nachtelijke beelden om te zetten in gedetailleerde schetsen. Meneer Braun moet onvermoede krachten aanspreken om zijn dierbare rust terug te vinden. Fragment: Na 39 jaar voor de klas te hebben gestaan was meneer Braun met pensioen gegaan. Hij pakte voor een laatste keer de tekeningen die hij gemaakt had van zijn favoriete meisjes en spreidde ze uit op zijn eettafel. Hij bekeek ze rustig, stuk voor stuk. Vervolgens veegde hij alle vellen bij elkaar, liep zijn kleine tuin in en hield een lucifer bij de stapel papier. Minstens vijftig portretten gingen in vlammen op. Meneer Braun warmde zijn handen aan het vuur. Daarmee sloot hij dat deel van zijn leven af dat hem maar matig was bevallen.