Een korte schreeuw, dan het geluid van een lopende kraan. Hoe de vader ook probeert het geluid te negeren, zijn jonge dochter Sara eet levende vogels. Alleen zo denkt zij haar prachtige huid en haar glanzende ogen te kunnen behouden. Ouders wachten bij een school op hun kinderen. Een vader maakt een vlinder dood. Dan komt een zwerm vlinders uit de school. Heeft de vader zijn kind gedood? Bizarre momenten beheersen de verhalen van Samanta Schweblin. Waar de grens tussen werkelijkheid en fantasie vervaagt treedt de lezer een waanzinnige wereld binnen, die haarscherp de onze weerspiegelt. Geen ander literair genre is in Argentinië zo geliefd als het korte verhaal. Schweblin wordt door de Argentijnse literatuurkritiek als de beste vertelster van haar generatie beschouwd. Zij maakt met een krachtige stem en sterke beelden een eigen wondere wereld van vertellingen.