Eén liefdevolle blik van haar moeder, dat is waar de kleine Dahabo naar hunkert. Alles heeft ze er voor over. Maar in plaats daarvan is Dahabo in de ogen van haar moeder helemaal niets waard. Als Dahabo op een dag wordt opgehaald door haar oma, verheugt ze zich op een spannend uitstapje. Dat pakt echter anders uit; Dahabo blijkt voor drie jaar naar het platteland te zijn gestuurd door haar moeder, om een tante te helpen met geiten hoeden. Het meisje is dan vijf jaar oud. Op achtjarige leeftijd keert Dahabo terug bij haar ouders, omdat ze besneden moet worden. Een ingrijpende gebeurtenis met verstrekkende gevolgen. Maar Dahabo weigert zich neer te leggen bij de vele ongeschreven wetten en regels die in Somalië gelden voor meisjes en vrouwen. Ze wil haar eigen keuzes maken en doet dat dan ook, met alle gevolgen van dien. Wanneer ze vlucht voor de burgeroorlog belandt Dahabo met haar gezin in Nederland. Eindelijk voelt ze zich ergens thuis. Ze maakt zich al snel verdienstelijk als tolk in het vluchtelingencentrum waar ze verblijft, en is vastbesloten iets van haar leven te maken. Er is echter één vraag die haar altijd is blijven achtervolgen: waarom heeft mijn moeder me nooit gezien als haar dochter? Wat is er mis met mij? Op volwassen leeftijd gaat Dahabo de confrontatie aan. Ze reist terug naar Mogadishu, waar ze haar moeder ontmoet.