In 1989 ontdekt Hepzibah Kousbroek min of meer bij toeval dat ze in de wilde jaren zeventig hepatitis c moet hebben opgelopen. Deze virusziekte geeft vaak nauwelijks lichamelijke klachten en daarom bleef de besmetting bij haar jarenlang onopgemerkt. Maar 'de stille moordenaar', zoals de ziekte ook wel wordt genoemd, had haar wel degelijk in zijn greep, en tien jaar na de diagnose bleek dat ze levercirrose had. Hepzibah Kousbroek, opgegroeid in het rumoerige Parijs van de jaren zestig, ziet in dat ze haar leven op het spel zet als ze op een wondermiddel blijft wachten. De enige beschikbare kuur is in de loop der jaren steeds verder verbeterd, maar de bijwerkingen zijn nog altijd hevig. Toch besluit ze de kans te wagen, en een eerste stap op weg naar genezing te zetten.