In zijn boek 'je moet je leven veranderen' geeft Peter Sloterdijk aan dat de noodzaak om ons leven anders in te richten gedreven zal worden door externe factoren, zoals ecologische en andere crisissen. Het slothoofdstuk van dit drieluik biedt uitkomst: de hoofdpersonages komen in deze apotheose opnieuw bij elkaar om hun initiële idee, een metafysische omwenteling bewerkstelligen via een omvangrijk kunstzinnig evenement, daadwerkelijk te realiseren door op veertien juli, simultaan in Parijs en Amsterdam, de eerste Europese feestdag te organiseren. Deze grootschalige gebeurtenis zou aan het begin van een nieuwe maatschappelijke bewustwording kunnen staan. Alles zit mee, de presentatie wordt een wonderbaarlijk groot succes. Maar dan, uiteindelijk toch nog onverwacht, lijkt het noodlot definitief toe te slaan. Is er nog een weg terug? Is er nog tijd? De Parijs Conventie is een ontdekkingstocht zonder vooraf bepaalde uitkomst, een roman met meerdere gezichten: het boek kan worden gelezen als een avonturenroman, maar tijdens het lezen ontvouwen de diepere lagen zich langzaam maar zeker, en zal de geëngageerde lezer inzien dat er veel onderzoek is verricht op het gebied van omgeving en cultuur, psychologie, journalistiek, mensenrechten, dierenwelzijnsproblematiek en verlichtingsdenken. www.de-parijs-conventie.nl Milan van Opmeer (1966) debuteert met dit drieluik.