In spannende, bijna ongeloofwaardig klinkende verhalen schrijft Cioma Schönhaus, als getuige van de oorlogsjaren, met groot gevoel voor zelfspot en spanning over zijn bewogen leven in het nationaalsocialistische Berlijn. Na de deportatie van zijn ouders in 1942 dook Schönhaus in Berlijn onder. Daar leefde hij aanvankelijk van de opbrengst van waardevolle voorwerpen van zijn ouders. Hij neemt telkens een andere identiteit aan en helpt, met geraffineerd vervalste papieren, honderden ten dode opgeschrevenen naar het buiten-land te vluchten. Op boeiende wijze verhaalt hij, hoe hij als 20-jarige jood moest zien, zich staande te houden, en het lef had, een klein zeiljacht op de Wannsee te kopen. Dan wordt de organisatie voor wie hij vervalsingen maakt verraden, en zoekt de Gestapo hem middels een arrestatiebevel op aanplakbiljetten, met foto en signalement. Hij vlucht in de herfst van het jaar 1943 op de fiets en met zelf vervalste reisdocumenten dwars door Duitsland naar het veilige Zwitserland.