schakel fladderende woorden tot een zwerm aaneen <br /> nieuw met oud, vertakking en verstrakking tot monding <br /> cirkels op het water tot een toverspreuk, sneeuwzeker <br /> verzen zwaar en licht tot een gedicht, misschien <br /> doornen tot een roos. Peter Holvoet-Hanssen ging op zoek naar andere camerastandpunten, op verkenning buiten de territoriale wateren, met als doel het avontuur van de reis zelf, van boven- naar onderwereld: Inframundo. Zijn triptiek maakte een eigen niche in de po&euml;ziebiotoop en speelde zoals het leven op onveilig. De beeldenexplosie van Strombolicchio versmolt toeval met niet-toeval. Het offici&euml;le debuut Dwangbuis van Houdini bevatte ';brokstukken van een tragikomedie'; die licht en donker verbonden, speels maar noodzakelijk. De vossenbundel Santander jongleerde met evenwicht en onevenwicht, van kwinkslag tot vinkenslag. Holvoet-Hanssen maakte flauwe grapjes &eacute;n deelde mokerslagen uit: een schotelantenne gericht op een ultieme melodie die wel m&oacute;est crashen, maar de ontsnappingspoging telde. Zijn troubadoursbundel Spinalonga voerde de lezer mee van windstilte naar storm. Tot slot gingen de ';wrakhoutgedichten'; van Navagio zingend de dieperik in. Deze bloemlezing volgt sporen die dwars door de vijf bundels opduiken en weer wegsmelten: ';Het Kapersnest';, ';de tovenaar';, ';Sneeuwmaker';, ';maan';, ';moeder';, ';vader';, ';vos';, ';roos';, ...