Marcel Verweij heeft een enthousiast pleidooi voor Epicurus(341-270) geschreven, de Griekse wijsgeer die een eigen school stichtte. Aandacht voor hem is terecht, want Epicurus is met zijn "wetenschappelijk" en "evolutionair" wereldbeeld eigenlijk heel modern. Toch vind ik zijn leer alles bijeen genomen zwakstroomfilosofie, al zitten er aantrekkelijke en nobele kanten aan. Wie zich echter verschanst in de wereld, en afzet tegen de religie, sluit delen van de werkelijkheid buiten. Ook het probleem van het lijden los je zo niet op, al pretenderen de epicuristen dat wel ( alleen het teleologische woord 'remedie' sluit echte wijsgerigheid al uit) De Romeinse dichter Lucretius verkondigde de leer in zijn sublieme De Rerum Natura. Volgens kerkvader Hieronymus pleegde Lucretius echter tamelijk jong zelfmoord, wat plausibel is, en waarvan Verweij zonder bewijsvoering aanneemt dat het laster is. Verweij lijdt overigens aan een ernstige ziekte, en zijn overtuiging wordt op dit moment op de proef gesteld. Dat verleent zijn betoog een bijzondere existentiele spanning.