Kellendonks werk is niet zomaar mooi, het is niet alleen een oeuvre van hoge literaire kwaliteit - het heeft ook een eigenschap die het, hoe recent het eigenlijk nog is, tot iets klassieks maakt. In het werk komen belangrijke levensvragen aan bod, en wel op een manier die de vragen levend houdt, die ze niet van de kaart veegt met een definitief antwoord. Wie de boeken van Frans Kellendonk herleest, doet zichzelf niet alleen een herhaald genoegen - hij zet zich ook aan het denken zonder daarbij in herhaling te vervallen: Kellendonks wereld is ertoe in staat werkelijkheden te weerspiegelen die de schrijver zelf niet meer heeft kunnen meemaken.