In De romantici kijkt Nâzim Hikmet, door de ogen van hoofdpersoon Ahmet, terug op zijn eigen leven. Hij kijkt terug naar zijn jeugd en zijn vlucht uit Istanbul naar Anatolië waar de onafhankelijkheidsstrijd begon. Hij beschrijft zijn vertrek naar de Sovjetunie en de heimwee naar Turkije die hem langzaam verteert. Maar hij blikt ook vooruit naar periodes waarin vrienden in Turkije aan vervolgingen en vreselijke martelingen blootstaan. De romantici combineert politieke omstandigheden op een zeer innemende manier met de subjectieve beleving van Ahmet die tot uiting komt in zijn verliefdheden, zijn jaloezie, zijn twijfel en onzekerheid en zijn medeleven met gemartelde vrienden. De romantici was Hikmets enige roman en tevens laatste werk.