Voorjaar 1938: drie hakenkruisvlaggen aan hoge masten begroetten Ester en Ben aan de Duitse grens. In het douanekantoor werden de paspoorten nauwkeurig gecontroleerd. De beambten zochten in kaartenbakken en keken van de pas naar hun gezichten. "Jawohl Herr Cohen, Sie können gehen". Toen ze terug naar de auto liepen dacht Ben: noemt die kerel met opzet mijn achternaam? Zoiets doet een douanier toch nooit? In deze roman schildert Kees Kleinjan de snel veranderende wereld aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Het echtpaar Cohen maakt zich op om te genieten van hun oude dag, maar het opkomend antisemitisme en Hitler-Duitsland hebben een ander scenario in gedachten. Kleinjan laat in dit meeslepende boek zien hoe de ene maatregel op de andere volgt als prelude op de Holocaust. Het gevolg is een beklemmend verhaal van hoop en vrees.