Drie zussen, samen zes handen op één buik, reizen door een fragmentarisch landschap van herinneringen. Uit de brokstukken ontstaat een indringend familieportret. DE TUIN DER ONSCHULDIGEN is een nu eens uitbundig, dan weer ingehouden geschreven verhaal over het onfeilbare geheugen van het lichaam, over waarheid en verzinsel, over schuld en onschuld.