Het realistische kader krijgt in ieder verhaal een genadeloze dreun. Een architect wordt in zijn eigen gevangenis opgesloten en bewerkstelligt van daaruit een wereldrevolutie. Een schoonmaakster begrijpt dat haar taak eruit bestaat niets te doen. Met griezelige vaart en met grimmig plezier beschrijft Laurier de consequenties van een daad of een gedachtegang, en als de ontwrichtende conclusie is bereikt, kan het verhaal opnieuw beginnen maar een volstrekt ander verloop krijgen.