Willem Frederik Hermans streek de gemeenschap tegen de haren in, maar had juist daardoor cultureel impact. Zijn ideeën en houding waren controversieel, maar toch was zijn schrijverschap een ijkpunt in het maatschappelijk debat. In zijn romans getuigt hij van een soeverein vermogen tot het literaire spel, als polemist legt hij weer een despotisch bewustzijn aan de dag, maar over de werkelijkheid kent hij slechts twijfel. Aan werk en optreden van Hermans wordt een zeggingskracht toegeschreven die tot ver buiten de literatuur reikt, maar zelf heeft hij nooit aanvaard dat hij een autoriteitwas, althans niet buiten de literatuur. In Alleen blindgeborenen...wordt ingegaan op deze wonderlijke paradox,met bijdragen van Wilbert Smulders, Frans Ruiter, Kris Humbeeck, Ewoud Kieft, Odile Heynders en Sarah Beeks.Een waardevolle en inspirerende aanvulling op de studie van Hermans’ grootse oeuvre.