Eric is een stille, teruggetrokken jongen, die niet makkelijk contact legt met de andere kinderen uit zijn klas. Hij heeft het niet graag over thuis, want zijn moeder, verslaafd aan bingo, verwaarloost het huishouden en haar vriend, zwarte Ralf, drinkt. Hij heeft een kwade dronk over zich en Eric moet vaak de klappen opvangen. Hij is een blijmoedige, fijngevoelige jongen die prachtig kan tekenen. Zijn tekenmateriaal verbergt hij bij de boekhandelaar voor wie hij werkt. Deze man vertelt hem, dat hij een bewonderaarster heeft, Jenny, een meisje van zijn school. Diezelfde middag heeft hij er nog een bewonderaar bij, Jesper, een oude schilder, die onmiddellijk zijn tekentalent ziet en hem stimuleert om door te gaan. Een derde persoon, Ellen, die op verzoek van Jenny naar Erics huis gaat als hij een paar dagen niet op school is verschenen, trekt zich eveneens het lot van Eric aan. Ellen treft in Erics huis een enorme puinhoop aan. Kleine Henry kruipt over de vieze vloer, moeder doet niets anders dan handenwrijven en Eric ligt op bed, doof geslagen en met lelijke brandwonden. Ellen stelt snel orde op zaken en dan lijkt het gezin even uit de moeilijkheden te zijn. Zwarte Ralf moet afkicken en moeder gaat op kookcursus. Maar op een dag klinkt de deurbel en staat zwarte Ralf opeens weer voor de deur. Dan loopt het totaal uit de hand en Eric slaat op de vlucht. In deze spannende roman waarin grote problemen als mishandeling, verwaarlozing, drankmisbruik en doofheid niet worden geschuwd laat Johan van Wijk, van wie eerder de roman De opdracht verscheen, opnieuw zien dat hij een echte verteller is, die daarnaast ook het hart kan raken. Het boek leest uitermate vlot, heeft een verrassende opbouw en weet de lezer van begin tot eind te boeien.