Een helder en ontroerend portret van een sympathieke man en een hartverscheurende ziekte, van binnenuit verteld De architect Jake Jameson is vijfenzestig en heeft alzheimer. Aan de hand van zijn herinneringen krijgen we zijn levensverhaal mee, maar al snel realiseren we ons dat Jakes herinneringen onbetrouwbaar zijn. Hij is de gebrekkige getuige van zijn eigen verleden, de ultieme onbetrouwbare verteller. De woestenij beschrijft wat Jakes ziekte betekent voor zijn naasten. Zoals voor Eleanor, een jeugdvriendin met wie Jake een relatie krijgt. Na al die jaren heeft zij eindelijk wie ze wil, maar weet Jake eigenlijk niet meer wie zij is. Eleanor beschrijft de tragiek in één aangrijpende zin: 'Ik heb dertig jaar op je gewacht en nu ik je heb, ben je weg.'