Vanaf het moment dat Max Demian in de stad komt wonen, is Sinclair, de hoofdpersoon van het boek, door hem gefascineerd. Demian lijkt geheel zichzelf te zijn en kent geen gevoelens van angst en vernedering en eenzaamheid zoals Sinclair. In de loop der jaren ontmoeten ze elkaar slechts af en toe en gaat het bergafwaarts met Sinclair. Tot hij een foto ziet van de moeder van Demian - zijn droomvrouw, zijn geliefde leidster... "Onvergetelijk is de elektriserende schok die 'Demian' na de Eerste Wereldoorlog teweegbracht. Het is een verhaal dat met griezelige nauwkeurigheid de zenuw van die tijd trof en de gehele jeugd in dankbare verrukking meesleepte." - Thomas Mann "Nog steeds schijnt deze analyse van de puberteit betrouwbaar. Het gebruik van mystieke tekens en symbolen blijkt bij Hermann Hesse meer dan alleen maar een literair spelletje. 'Demian' is nog altijd een ontwikkelingsroman van de beste soort. De psychische crisisverschijnselen, de overgang van de ene bewustzijnstoestand naar de andere, het is alles uitstekend aangevoeld en verwerkt. 'Demian' is ook bepaald meer dan het verhaal van de jonge Emil Sinclair. Het is hét verhaal van een jeugd gebleven, ook nu nog, na meer dan vijftig jaar." - Martin Mooij in Het Parool