Of het waar is dat men een 'heerlijke weeë vogellucht' kan opsnuiven als men een kraai in zijn nek ruikt, zal niet iedere lezer direct kunnen bevestigen, maar voor L.H. Wiener geldt het absoluut. Het betreft hier zijn kraai Kato, die hij in een afscheidsbrief op ontroerende wijze vereeuwigde. En of men in een gevangen karper het evenbeeld van Christus kan herkennen, zal van ieders persoonlijke verbeelding afhangen, maar ook hier twijfelt Wiener niet. Dieren nemen in het oeuvre van L.H. Wiener een voorname plaats in, alle dieren, maar vooral vogels, en het is dan ook geen toeval dat Wiener zichzelf een vogelman noemt. Onverwacht een specht in de tuin, of even plotseling een putter en zijn dag kan niet meer stuk. Wiener over zijn fascinatie voor vogels: 'Zelf was ik graag een valk geweest, maar die keuze is mij nimmer geboden. Het zij zo. Ik ben als mens geboren en moet daar nu maar het beste van maken.'