In Dit heerlijk zwalken wordt een verborgen kenmerk van deze tijd betrapt: dubbelzinnigheid. In de moraal, de filmindustrie, de psychologie en filosofie wordt onafgebroken met twee maten gemeten en van twee walletjes gegeten. Daardoor is het derde gezicht ontstaan, kenmerkend voor het begin van de 21e eeuw. In de essays van Carel Peeters over de filosofische en maatschappelijke achtergronden van deze ambiguïteit komen de globalisering, individualisering en maatschappelijke verkilling ('cool') ter sprake en gaat hij in op het werk van Peter Sloterdijk, Michel Houellebecq en Nietzsche. Peeters wijst op de waardevolle culturele bron van onzekerheid en dubbelzinnigheid, maar hij verwerpt de hedendaagse exploitatie en manipulatie ervan.