Sabine Kueglers verhaal begint op haar vijfde wanneer ze als dochter van een Duitse taalkundige en een missionaris naar het westen van Papoea Nieuw-Guinea verhuist, naar een gewelddadige stam die nog leeft als in het stenen tijdperk. Midden in het oerwoud, ver van de beschaving, bouwen haar ouders voor henzelf en hun drie kinderen een huis. Voor het kleine blonde meisje is de jungle een grote speeltuin. Ze leert jagen, klimmen en zwemmen in de rivier waar het wemelt van de krokodillen. Ze weet hoe ze met pijlen op giftige spinnen moet schieten en hoe je vuur moet maken zonder lucifers. In plaats van aardappelen eet ze geroosterde insecten, in plaats van kauwgum kauwt ze op vleermuisvleugeltjes. Ze leert hoe meedogenloos de natuur kan zijn, maar ook wat oorlog en haat tussen mensen betekent. Bij de Fayu wordt elk misdrijf met de dood bestraft. En toch worden de kinderen van deze stam als broers en zussen voor Sabine. Als ze zeventien is, wordt Sabine naar een Zwitsers internaat gestuurd om haar schooldiploma te halen - een catastrofale gebeurtenis voor haar, aangezien ze voelt en handelt als een Fayu. En zo moet Sabine alles opnieuw leren - hoe je boodschappen doet, hoe je mensen begroet, hoe je de straat oversteekt. Tegenwoordig, na veertienjaar terug in de westerse beschaving, heeft ze zich uiterlijk goed aangepast, ze heeft een gezin en werk. Maar de heimwee is altijd aanwezig, en steeds weer keert de vraag terug: Waar hoor ik? Wat ben ik eigenlijk, Fayu of Europees?