Tussen de herfst van 1993 en de lente van 1996 heb ik een uit vele korte tochten bestaande 'fragmentarische reis' door België gemaakt. Ik begon in het voormalige Pruisische gebied; de lente bracht mij naar een land dat niet bestond, Neutraal-Moresnet, en de zomer naar joods Brussel en Brabosch in het jaar 5699. Later belandde ik in een café dat zich boven op het 'levend uiteinde der taal' bevond, zoals de dichter Kouwenaar dat noemt, en ontmoette een man van 99 die Adolf Hitler had kunnen doodschieten... Zo bleef mijn versnipperde Belgische reis toch een eenheid vormen: als vanzelf bootste ze de structuur na van het land waar ze doorheen slingerde, als vanzelf rijmden plaatsen, namen en jaartallen met elkaar. België is een bastaard, door God bij Europa verwekt, een imbroglio van talen, grenzen en doorgangswegen, het geliefkoosde slagveld van de grote mogenheden, natuurlijk, en desondanks de laatste witte plek op de kaart van dit continent. Hoewel België absurd is, is het evenmin in str