De flat op Wamberg die ze bewoonde was zo volgeladen met spullen uit een ver en nabij verleden dat haar persoon er haast in verloren ging, als een drenkeling in een vloed. Het was de bedoeling dat ik haar zou helpen met opruimen, maar in de maanden sinds onze kennismaking had ik vrijwel geen vorderingen geboekt.’ Tijdens zijn werk bij de Thuiszorg maakte Anton Valens kennis met ouden van dagen. Door zijn regelmatige bezoeken kreeg hij een bijzondere band met een aantal van hen; met anderen viel geen woord te wisselen, maar ook zij hebben een onuitwisbare indruk op hem gemaakt. In Dweiloorlog beschrijft Valens hun dagelijks leven en de gesprekken die hij met hen heeft gevoerd. De verhalen zijn ontroerend, soms aangrijpend, maar altijd licht van toon en ze getuigen van grote betrokkenheid bij de geportretteerden.