Sinds 1977 wonen wij in Amsterdam en tot op de dag van vandaag is Linda van ’t Wout onze steun en toeverlaat. Linda heeft ons wegwijs gemaakt in de stad, ze heeft ons Amsterdams geleerd, ze heeft de kinderen zien opgroeien en toen ze uitzwermden heeft ze er steeds voor gezorgd dat ze in een schoon huis terechtkwamen. Linda is niet weg te denken uit ons gezin. En al die tijd dat ze bij ons is heeft zij verteld, bij de koffie. Over haar opa, haar opoe, over haar moeder en haar tantes, over het leven in de Jordaan, de Kinkerbuurt en de Pijp, want vertellen kan ze, het ene verhaal na het andere. En al die jaren riep ik, wanneer wij weer nodig aan het werk moesten: ‘Je moet het allemaal opschrijven, Linda, voor jezelf, voor je kinderen en voor ons, want die verhalen mogen niet verloren gaan.’ Maar Linda schreef niets op, Linda ging door met poetsen en iets nog even een sopje geven. ‘Goed,’ zei ik, ‘dan schrijf ik het op.’