Het Theaterfestival zette dit jaar zijn negenkoppige jury aan de dijk en legde het lot van toneelspelend Nederland in handen van één man: Martin Schouten, jarenlang de meeste gevreesde toneelrecensent van het land. In dit dagboek vertelt Schouten hoe hij tot zijn keuze is gekomen. Maar Een jaar in het duister gaat niet alleen over toneel. Onderweg naar de voorstellingen leest hij de romans van Japanner Haruki Marakami, waar hij enthousiast uit citeert. Ook bericht Schouten met regelmaat over zijn grote liefde, kleindochtertje Roos. Uiteraard frequenteert hij theatercafés: toneelroddels, altijd mooi. Gaf acteur A in de koffiepauze actrice B een klap? En: 'Neuk je nog? Wel blijven doen hoor!' Elke avond weer dooft het zaallicht en kan het wonder beginnen - of niet natuurlijk, maar soms is het raak. In de Stadsschouwburg of in een achterafzaaltje met zes man publiek.