'Op zaterdag 1 augustus 1987 at Hanny Michaelis bij ons. Een paar uur later brachten we haar naar huis. Het was een warme zomeravond. Hoewel het al laat was, waren er nog veel mensen op straat. Op de hoek van de Herengracht en de Herenstraat kruiste ons pad dat van Jan Fontijn, Charlotte Mutsaers en hun hond. We groetten elkaar. Voortlopend vroeg ik me af hoe ze ons zagen: de grootste levende dichteres van Nederland en een man die lang geleden een dik boek over studenten had geschreven. Onwaarschijnlijk dat ze dat een van drieën gedacht hadden. Dat vond ík, hoewel ik een woord als "groot" niet gauw in mijn mond zou nemen. De ene dichter is niet groter dan de ander. Desgevraagd zou ik gezegd hebben dat geen andere dichter me zo aanspreekt en weet te ontroeren. Dat is nog zo. En dat zal wel zo blijven.' J.J. Voskuil maakte een persoonlijke keuze uit de poëzie van Hanny Michaelis, poëzie die, in zijn woorden, 'direct, sober en onopgesmukt' is. Poëzie die het verdient opnieuw en ook meer gelezen te worden, want we zijn het met Voskuil hartgrondig eens: het is práchtige poëzie. Graag zetten wij ons enthousiasme kracht bij met een bijzonder aantrekkelijke verkoopprijs van 7,50.