Horacio Gnade is een wereldburger omdat de wereld klein is. Deze dertiger woont en werkt in een kleine Duitse universiteitsstad. Hij kan zich niet indenken geen conformist te zijn. Daarom is hij getrouwd en heeft hij een dochtertje. Met huwelijksbedrog heeft hij geen probleem, omdat het bedrog geen bedrog is zolang het niet uitkomt. Hij wil anderen niet tot last zijn en wil ook zelf zoveel mogelijk met rust gelaten worden. Zijn grootste zorg is zich verweren tegen romantische gedachten. Die leiden immers nergens toe. Gnade kent hoop noch geloof. Tot het misgaat. Op een dag wordt hij ziek. Vanaf dat moment is hij de controle over de gebeurtenissen kwijt. Hij begint een jonge vrouw te volgen, wurgt in een opwelling van willekeurig geweld bijna een jongen en laat zijn gezin in de steek. Hij vlucht naar Parijs en later naar Patagonië, omdat hij erop rekent dat hij daar, wachtend tot het geld op is, rust zal vinden. Uiteindelijk trekt hij – uit verveling, wanhoop of gewoon omdat een sexy activiste hem meesleurt – naar een indianengemeenschap. Een vorm van vermoeidheid is een roman die de lezer naar adem doet happen. Theunissen is erin geslaagd de fundamentele twijfel van de moderne mens te vatten. Hoe we steeds onze schaduw proberen te grijpen en altijd net dat zullen verlangen wat we niet hebben.