In Eindelijk de zee (2007) krijgt Boudewijn Nagthuys op zijn drieënvijftigste een hartstochtelijke relatie met een psychiater van bijna zestig. Is zij de vrouw van zijn leven? En zou zij dat geweest zijn als ze beiden twintig jaar jonger waren? Behalve een roman over moraliteit is Eindelijk de zee een vertelling over passie, over hoe levens die lang en intens zijn geweest zich in elkaar kunnen voegen. Thomas Verbogt stelt de schrijnende vraag wat er van liefde en vriendschap overblijft als een groot deel van je leven achter je ligt. In Verdwenen tijd (2009) handhaaft Robert van Noorden zich in een schijnwereld, maar diep in hem knaagt er iets. Zijn emoties raken in een stroomversnelling als zijn vader overlijdt en hij een raadselachtige vrouw leert kennen. Zij jaagt hem terug in de verdwenen tijd, waar hij stuit op een angstaanjagende gebeurtenis die in belangrijke mate verklaart waarom zijn leven is wat het is. Verdwenen tijd is een melancholieke roman over de vraag in hoeverre je jezelf echt kent.