Ronnie de Winter bundelt in dit boek ontroerende en pakkende gedichten van haar moeder Evelien Vogel, geschreven in de jaren 1967-1972. In deze jaren haalde ze haar mavo- en havodiploma. Haar gedichtjes zaten jarenlang tussen haar aantekeningen verstopt. Ronnie de Winter werd getroffen door de wijsheid in haar moeders woorden. De gedichten zijn gevoelig, intelligent, inventief en humoristisch. Ze vormen een inspiratiebron voor dochter Ronnie, die er mandala's bij heeft getekend. In de mandala staat de cyclus van het leven centraal. Dat is tevens het hoofdonderwerp van de gedichten. Al zijn ze jaren geleden geschreven, ze hebben nog immer raakvlakken met de tijd waarin wij leven. Ze zullen naast de directe omgeving van de dichteres ook anderen inspireren tot moed en warmte.