Het universum van Fernando Pessoa wordt bevolkt door talloze personages, medeauteurs van zijn belevingswereld, die afwisselend de regie overnamen in zijn hoofd. Pessoa noemde ze heteroniemen. De drie belangrijkste dichterlijk aangelegde heteroniemen zijn Ricardo Reis, Alberto Caeiro en Álvaro de Campos. Het dichterlijke heteroniem Álvaro de Campos stond zijn maker Pessoa het meest na. Zonder iets af te willen doen aan de grote schoonheid en het literaire belang van Alberto Caeiro en Ricardo Reis kan niet ontkend worden dat Álvaro de Campos het meest levendige is van de grote drie dichterlijke heteroniemen van Fernando Pessoa. Campos is het sensationistische, op gevoelsmatige gewaarwordingen levende heteroniem, in deze eerste fase [1913-1922] een hartstochtelijk futuristisch dichter. De beoogde vervoering van Álvaro de Campos is de razernij, de woede, de misselijkheid, de weerzin van Pessoa. Campos probeert te zingen als Walt Whitman om niet te huilen als Pessoa. Fernando Pessoa (1888-1935) geldt als de belangrijkste Portugese schrijver van de twintigste eeuw. De Arbeiderspers heeft de exclusieve vertaalrechten verworven op heel zijn oeuvre. Als introductie op de Pessoa-bibliotheek schreef August Willemsen Het ik als vreemde. Met Gedichten 1913-1922 van Álvaro de Campos is de magistrale Pessoa-bibliotheek weer een parel rijker. De tekst is voorzien van commentaar en een verhelderend nawoord van vertaler August Willemsen. De pers over Oden van Ricardo Reis [Fernando Pessoa]: Meesterlijk eenvoudige poëzie van Pessoa’s strengste heteroniem. – Aleid Truijens in de Volkskrant Over De hoeder van kudden van Alberto Caeiro [Fernando Pessoa]: Wat een prachtige gedichten. En weer een vertaling die helder, ritmisch en bewonderenswaardig gewoontjes is. – Aleid Truijens in de Volkskrant 38 Iedereen is interessant wanneer je iedereen maar weet te zien.W