Midzomernacht. Tergend traag maar onvermoeibaar doorklieft een mug de hemel boven je bed. Je slapeloze gedachten zoemen net buiten het bereik van het gezond verstand, in het domein van zaúm en futuristische poëzie, waar muggen op mensen experimenteren. Met zinnen en uitspraken die voortdurend verschuiven, voortgestuwd onder impuls van een kloppend hart. In Anophelia! De mug leeft koestert dichter-wetenschapper Jan Lauwereyns koppig de hoop ooit het bloembed van de werkelijkheid te vinden, of het grindpad van de waarheid.