Dit is het huiveringwekkende relaas van de vijftienjarige Marieke. Als ze voor het eerst sinds haar opname naar buiten mag voor een wandeling, wordt ze door haar lotgenoten voortgeduwd... in een rolstoel. Ze weegt dan nog maar 36 kilo. In het dagboek dat ze bijhoudt vanaf haar opname in de kliniek, beschrijft ze haar gevecht tegen een eetstoornis. Op haar eigen sympathieke toon geeft de auteur je een kijkje in wat de ziekte anorexia met je doet. Leven in een roes van denken aan eten, calorieën tellen en verbranden. Veel sporten en zinloze bewegingen maken om een onsje méér kwijt te raken. Maar het is niet alleen maar lijnen en afvallen. De worsteling met aspecten als onzekerheid, eenzaamheid, niet aardig gevonden worden, zich rot en minderwaardig voelen, zijn ook ingrediënten die met deze ziekte te maken hebben. En daar vertelt Marieke op meeslepende wijze over.