In een reeks organische samenhangende, diepgravende beschouwingen onderzoekt Matin Buber de betrekkingen van de religie tot de werkelijkheid, tot de filosofie en de psychologie. Bij zijn uiteenzetting zal hij met name ingaan op het werk van Nietzsche, Bergson, Heidegger, Sartre en Jung, die in hun filosofie gestalte gaven aan het door hem als Godsverduistering gekenmerkte karakter van het huidige tijdsgewricht. Vooral is hierbij zijn aandacht en kritiek gericht op de tendens in hun werk om het goddelijke binnen het menselijke te trekken; allengs wordt ons zo uiteengezet hoever het moderne denken in zijn aanmatiging de religieuze werkelijkheid te kunnen beoordelen, de legitieme grenzen heeft overschreden. Aansluitend laat de auteur ons zien hoe zich op de lange weg van de menselijke geest historische veranderingen hebben voltrokken in de verhouding tussen religie en ethiek. Het verloop van deze speurtocht brengt Buber tenslotte tot de overweging dat aan het hedendaagse nihilisme en more