Hoe is het in godsnaam mogelijk dat we er zo’n zootje van maken op deze planeet? Hoe zijn we zo geworden als we zijn? Boekenkasten zijn erover vol geschreven, maar nog nooit een roman die de vinger zo op de zere plek legt. Feiten zijn opgediept, aaneen-geregen, geanalyseerd, maar nog nooit in zo’n oerknal van taal. Dus, op zijn Verhulsts: De mensheid, tot gisteren. En daar dan de geschiedenis van. Een met het mes geschreven vertelling waarin naam noch datum valt. De inventaris van een ondersoort, het curriculum van een smeerlap-perij. Gegoten in een boek, met een hoofdpersonage waarin u zich ongetwijfeld zo nu en dan herkennen zal. Prettig is anders.