'Ze leek op een sprookjesprinses met blauwige lippen en witte oogleden. Haar haren waren verstrikt geraakt in het gras, dat bruin was van de ochtendvorst. Haar handjes omklemden de leegte. Het was die dag zo koud dat onze snorren met sneeuw bedekt raakten wanneer we de lucht als sterren uitbliezen. We stampten met onze voeten om er het bloed in te laten terugkeren. Logge ganzen tekenden cirkels in de lucht. Het leek alsof ze de weg kwijt waren. De zon zat weggedoken in een jas van mist die meer en meer verwaaide. Zelfs de kanonnen leken bevroren. Er was niets te horen. 'Misschien is het eindelijk vrede,'waagde Grosspeil.' Op een ijzige dag in 1917 wordt het gewurgde lichaam gevonden van de mooie tienjarige Belle de jour. Jaren later blikt een politieagent uit het Franse stadje terug op deze nooit opgehelderde moord. Die ook zijn eigen leven ingrijpend heeft veranderd.