In dit document haalt Martijn Koolhoven herinneringen op aan zijn bijzondere vader. Hij was nog maar zes toen hij al afscheid van hem moest nemen en hij heeft er levendige herinneringen aan. Toen zijn vader opgepakt werd door de Duitsers vanwege een verdachte sleutel waar hij geen verklaring voor had schreef hij, zonder papier of potlood, een gedichtenserie, waarin alle gevoelens, die hij daar beleefde vorm kregen. En in dit boekje krijgen de herinneringen die de zoon aan de vader heeft vorm, in woord en beeld.