Ludde Menkema heeft zich getrouwd en wel teruggetrokken op de voorvaderlijke boerderij in de buurt van de Waddenkust. Maar er waait een andere wind door Nederland: een extreme partij is aan de macht gekomen. Ontreddering, verloedering en argwaan zijn het gevolg; het land verkeert in een deplorabele toestand. En dan komen daar nog eens extreme weersomstandigheden overheen. Even buiten de Eemshaven is een in onbruik geraakt cruiseschip omgebouwd tot gevangenisboot. Vanuit het hele land worden daar moslimarrestanten ondergebracht. Als een verwant van Ludde naar dat schip getransporteerd wordt, kan hij niet langer stil blijven zitten. Ondertussen zijn meer personen op weg naar het Groninger platteland: een Afghaanse vrouw, een nogal duistere Tsjetsjeen en een journalist van de New York Times. De gebeurtenissen volgen elkaar in rap tempo op – zoals we dat van Lupko Ellen gewend zijn – naar een adembenemende ontknoping met politieke implicaties. Net als in de eerdere delen speelt het verhaal zich een tiental jaren vanaf heden af. Er zijn dan ook nieuwe technieken in de energievoorziening en de communicatie die een rol spelen in dit boek, maar desondanks blijft ook veel hetzelfde. Herenboer is een waardige afsluiting van de Ludde Menkema-trilogie. De eerste twee delen zijn Moddergraf en Wraaktocht. Dit deel is overigens ook weer uitstekend los van het voorgaande te lezen.