Ze was een stille vrouw, getrouwd met een vooraanstaande protestante theoloog en dominee. Ze overleefde de bezetting van Nederland door de nazi's, de dood van haar echtgenoot na dertig jaar huwelijk en haar opsluiting in een Japans concentratiekamp. We lezen over haar uitzonderlijke veerkracht: hoe ze een wapenstilstand sluit tussen het Nederlandse leger en de Indonesische guerrilla's terwijl ze gevangene was, hoe ze kinderen Bijbelles geeft, hoe ze vrouwen op de rand van een zenuwinzinking leert Engels tuinieren. De Hartog vertelt ons hoe zijn moeder na haar vrijlating haar vooroorlogse leven weer oppakt en spiritueel adviseur wordt, en hoe moeder en zoon uiteindelijk op de proef gesteld zullen worden wanneer er maagkanker bij haar wordt geconstateerd. Hoe haar levenskracht overwon, toen haar lichaam verzwakte en hoe haar moed hem zelf geestelijk deed ontwaken toen hij tijdens de laatste maanden van haar leven de kracht, het vermogen en de aanvaarding vond om zijn moeder tot het einde toe bij te staan.