In het titelverhaal van Het bejaardenoffensief ontstaat in een supermarkt een opstootje omdat een dame ouderwetse pudding wil, gewone pudding en niet een van die vele fantasiesmaakjes die op een marketingafdeling verzonnen zijn. In een ander verhaal blijft een grootmoeder zich verzetten tegen overplaatsing naar een tehuis: ze verkiest haar eigen omgeving en haar eigen leefritme. In De wereld een knikker probeert een verzamelaar de ultieme knikker te bemachtigen, de knikker die het hele bestaan vertegenwoordigt. Als hij die bezit, valt er niets meer te wensen en volgt een bizarre ontknoping. De hoofdpersonen uit Het bejaardenoffensief genieten van wat er niet verandert in de wereld en verzetten zich tegen het modieuze gedoe waarmee iedereen voortdurend van alles en nog wat wil: rijker worden, jonger, actiever, mooier of intelligenter. De grote kracht van de verhalen van Chris van der Heijden schuilt in de visie en het engagement. Hoewel Van der Heijden in afgelopen jaren vooral bekendheid kreeg met historische studies als Zwarte renaissance en Grijs verleden, publiceerde hij al eerder literair werk. Deze verhalen zijn een voortzetting van het spoor dat hij in het afgelopen decennium vooral als geschiedschrijver heeft gevolgd: met de muziek van de taal en met de kracht van het woord de wereld in kaart brengen.