In een tijd van nietszeggende televisie-formats, flinterdunne popmuziek en tuttige chicklit zijn originele films, romans, sitcoms en grote popsongs broodnodig. Maar wist je dat deze grote scheppingen de producten zijn van geniale en ongelukkige kunstenaars? Daarom spot Harlan Eiffler van New Renaissance talentvolle jongeren, om ze op te leiden tot echte kunstenaars. Een hoogbegaafd talent van dit moment, Vincent Spinetti, krijgt van Eiffler veel te verduren: onbeantwoorde liefde, verwaarlozing, ziekte, depressie en alcoholisme. Alles voor een goed doel, want: alleen het grote lijden leidt tot ware kunst. Het kan altijd erger is een bijtende satire over de fatale scheiding tussen platte fastfood entertainment en de zogenaamde ware kunst, een roman over authenticiteit, eerlijkheid en de gewetensnood van een beschermengel. De vraag moet bijna worden gefluisterd: kan ook een gelukkige artiest iets groots maken? En hoeveel veerkracht kan een mens opbrengen als hij telkens harder tegen de grond wordt geslagen? Een buitengewoon goed boek van een verbazingwekkend jong schrijver, even scherp als ontroerend.