September 1943, de joodse dorpsarts Hanna Mai woont met haar beide dochters, de 16-jarige Minna en de 7-jarige Malka, in Lawoczne, een dorp in het door de Duitsers bezette Polen dicht bij de Hongaarse grens. Tijdens een razzia van de nazi’s moeten ze halsoverkop en zonder enige voorbereiding huis en haard ontvluchten. Geteisterd door weer en wind trekken de drie vrouwen door de bergen richting Hongarije, waar het naar verwachting relatief veilig is. Maar nog vóór de grens, in Pilipiec, bezwijkt de 7-jarige Malka aan uitputting en hoge koorts, wat het voor de vrouwen onmogelijk maakt om verder te reizen. Met bloedend hart besluit Hanna haar jongste dochter bij een onderduikgezin achter te laten; maar ook daar wordt de Duitse dreiging te groot en Malka wordt naar het getto gebracht, waar ze vanaf dat moment moederziel alleen moet zien te overleven, zonder eten, onderdak, of gezelschap. In de maanden die volgen – en tijdens de ijskoude Poolse winter die invalt – ontwikkelt Malka een primitief survivalsysteem, net als een paar andere achtergelaten joodse kinderen van haar leeftijd. Ze weet zichzelf ‘onzichtbaar’ te maken, de eenzaamheid en eeuwige honger te weerstaan…