Gefascineerd door de onovertroffen vertelkunst van zijn grootvader Miguel Torres da Silva vertrekt Manuel in 1772 naar de Portugese universiteitsstad Coimbra. Hij wordt door professor Ribeiro ingewijd in de verwantschap tussen tellen en vertellen, de samenhang tussen de magie der getallen en de charme van het vertellen. Manuel verovert er de liefde van Maria, de dochter van een lakenkoopman, mee en ontdekt dat hij, net als zijn opa, door te vertellen bestaanswetten blootlegt. 'Het laatste verhaal van Miguel Torres da Silva' is een verleidelijk kleinood van vertelkunst, waarin de schrijver tegen het sfeervolle decor van achttiende-eeuws Portugal de grote thema's van de liefde, de magie van de getallen en de relatie tussen fictie en werkelijkheid op kunstige manier aan de orde stelt en met elkaar verbindt.