Wanneer de onbekende kunstschilder Arti Salto de kans krijgt enkele doeken te verkopen aan de supermarktketen Consumenten Paradijs, kan hij zijn geluk niet op. Na jaren ploeteren eindelijk erkenning, het is te mooi om waar te zijn. En inderdaad blijkt de waarheid net even anders in elkaar te steken. Men is niet zozeer in zijn ideeën geïnteresseerd als wel in zijn stijl van schilderen. Voor 'een mooi bergje poen' mag hij vier schilderijen maken, 'strak geregisseerd uiteraard', waarvan afdrukken in de winkels van CP komen te hangen. Arti weigert echter 'een zootje clichés op doek te kwakken'. Zijn integriteit is hem te lief, het is zijn laatste houvast in een wereld die er in de loop der jaren niet begrijpelijker op is geworden. Met deze houding oogst hij de bewondering van Paula Plantsoen. Arti weet haar te raken waar ze liever niet geraakt wordt en Paula voelt zich verleid al haar zekerheden op te geven voor een onbestemd avontuur met deze schijnbaar zo zorgeloos levende artiest. In 'Het Langste Eind' is iedereen op zoek naar vrijheid. Arti wil zo graag een kunstenaar zijn naar het evenbeeld van zijn schepper, zonder gehinderd te worden door de smaak van het publiek of de dreiging van 'een bestaan in uniform'. Paula wil zich bevrijden van haar neiging om zich afhankelijk te maken van mannen waarvan ze niet zeker weet of die wel het beste met haar voor hebben. En Max, directeur van Consumenten Paradijs, hoopt vrijheid te kopen door in korte tijd voldoende macht en inkomen te verwerven. Allen weten ze dat het illusoire vrijheid is, geworteld in een onbezorgde jeugd en in stand gehouden met een nauwgezet dieet van roesmiddelen, maar het is nu eenmaal een aantrekkelijke gedachte om aan het langste eind te trekken.