Het eiland Curaçao bood Aart G. Broek twintig jaar geborgenheid. In 2001 kwam hij terug naar Nederland. Het nam enkele jaren om weer enigszins vertrouwd te raken met de samenleving waarin hij was geboren en opgegroeid. In de overgang van de ene naar de andere samenleving kwamen hartstocht, liefde en vriendschap onder dwarse druk te staan. Die weerbarstige ervaringen resulteerden in 'Het lichten van de jaren': een verzameling tedere én toornige gedichten, steevast gedreven en dikwijls uitzonderlijk zinnelijk. «Wat een geweldig beeldende woordenschat gebruikt deze dichter. Bij het lezen en herlezen ontstond ontroering door de keuze van woorden en beelden die tot een prachtige symbiose samenvloeien. Het geheel laat een onvergetelijke indruk achter.» (Elma Lindenbergh, Leiden); «De spanning die hij opbouwt, de verrassingen die hij brengt, de misleiding die hij bereikt […]. Ja, waardering is hier gewoon op zijn plaats en heeft niets te maken met de eilandelijke beleefdheidsvormen!» (Carel de Haseth, Curaçao)