Aan het begin van de twintigste eeuw was nog bijna iedere Nederlander lid van een kerkgenootschap. Een eeuw later is het aantal kerkse Nederlanders tot een kleine minderheid gedaald. Hoe is deze ontwikkeling verlopen? Eginhard Meijering beschrijft hoe de onderling sterk verdeelde christenen in de eerste twee decennia van de twintigste eeuw hun emancipatiestrijd wonnen van de liberale staat, hoe zij tussen de wereldoorlogen het land domineerden, hoe er na de Tweede Wereldoorlog een beweging van vernieuwing en restauratie was, en hoe in de jaren zestig het langzaam voortschrijdende proces van ontkerkelijking in een stroomversnelling raakte: Nederland ontzuilde. Meijering besteedt in het bijzonder aandacht aan de theologische ontwikkelingen in de diverse kerken, aan prominente denkers uit deze kringen, aan het kerkelijke leven met zijn vele ruzies en aan de opstelling van de christenen in de politiek. Het Nederlands christendom in de twintigste eeuw is onmisbaar voor wie wil weten wat er op kerkelijk gebied is gebeurd, en geeft een bijzonder kijk op de recente vaderlandse geschiedenis.