Het bijzondere aan het dagboek van de orthodox - joodse Gabriel Italie' is dat hij het gedurende de hele oorlog heeft kunnen bijhouden én bewaren. Italie beschrijft hoe de Duitse maatregelen het leven van de joden steeds meer inperkten en met welke zorgen en angsten dat gepaard ging. Zijn dagboek doet verslag van zijn deportatie naar de verschillende kampen, de aankomst, de procedures, het leven en werken daar, de bevrijding van Theresienstadt, de terugtocht naar Nederland en de terugkeer naar het 'gewone' leven. Gabriel Italie was een nauwkeurig observator van zijn eigen leven. Feiten en persoonlijke gebeurtenissen beschrijft hij afstandelijk, bijna staccato. Voor de hedendaagse lezer, die weet waar de toenemende beperkingen en maatregelen uiteindelijk toe zouden leiden, spreekt een onontkoombare beklemming uit het dagboek.