De Franse Revolutie was geen eenvoudige ‘gebeurtenis’maar een lange en complexe – en onvoltooide – ontwikkeling,eindigend in 1799 met de ‘achttiende Brumaire’van Napoleon Bonaparte. En sommige stadia van dieontwikkeling, inclusief de eindfase, waren eerder contrarevolutionairdan revolutionair van aard.De Revolutie kwam in vele opzichten neer op een reeksParijse evenementen. Het begon met de bestormingvan de Bastille door een ongedisciplineerde menigte‘sansculotten’. Het hoogtepunt werd bereikt met de guillotineringvan Koning Lodewijk XVI op de Place dela Concorde; die ‘hoge piet’, de primus inter pares vande adel, werd er letterlijk ‘ingekort’ bij middel van het‘revolutionaire scheermes’. De Revolutie eindigde toendiezelfde sansculotten, maar nu geüniformeerd en in geslotengelederen, uit Parijs wegmarcheerden. Ze gingende Revolutie naar heel Europa uitvoeren, maar tezelfdertijdverliet de Revolutie zelf zo de Franse hoofdstad – omlater af en toe terug op bezoek te komen.Het Parijs van de sansculotten staat in de ‘Jacobijnse’ historiografischetraditie van grote specialisten als Lefebvreen Soboul. Het verwerkt de recente literatuur over dezegebeurtenissen, o.a. die van Arno Mayer en DomenicoLosurdo.