Hoewel Hermans aanvankelijk met een zekere wrevel werd ontvangen, groeide hij uit tot een gevierd schrijver. Zijn afstotelijkheid viel op, maar hij viel in de smaak bij een nieuwe generatie die geen boodschap meer had aan wellevendheid. Een fijnzinnige literaire smaak paste niet in het naoorlogse tijdperk. In de jaren van toenemend succes is het gegaan als met de kleren van de keizer; niemand durfde te zeggend at Hermans eigenlijk een slechte schrijver was met een houterige stijl, een onbeholpen zinsbouw en een onmogelijke psychologie.