In de nieuwe bundel van Hans Kloos wemelt het van de beelden: een nachtelijk moment in de keuken, een man en zijn dochter staan stenen te keilen aan zee, een inventarisatie van loopmanieren, een dode inbreker, blote billen in de sneeuw, portretten van schoenen, oorlogsbeelden, lichaamsbeelden. Samen met stemmen vertellen ze verhaaltjes die op het oog en in het oor kruipen. En zo nu en dan ligt er tussen de gedichten een snipper confetti, als een rudiment van een groter verhaal, 'als de confetti / op je kussen / de ochtend na het feest.' Kloos schrijft heldere gedichten die uitnodigen om te blijven kijken, te blijven luisteren.